The King

Potężny mężczyzna westchnął ciężko i odłożył przeczytany pergamin na rzeźbiony, dębowy stół. Ciężkim krokiem podszedł do lustra z polerowanego srebra i dokładnie się w nim przejrzał. Dworscy pochlebcy wciąż mu powtarzali, że prezentuje się niezwykle godnie. Taaak, godnie było odpowiednim słowem. Odpowiednim dla starca, którego jego oczy widziały w lustrze. Pomimo swego wieku wciąż górował wzrostem nad większością dworzan, a jego wyprostowana sylwetka nadal zdradzała niedźwiedzią siłę. Jednak ruchy nie były już tak elastyczne jak w czasach, gdy jako wędrujący rycerz przemierzał krainy starego świata, szaty były wyraźnie szersze w pasie a skronie i broda już nie przyprószone dystyngowaną siwizną lecz białe jak mleko. W lustrze widział starego człowieka, odwykłego od dni spędzanych w siodle z bronią w ręku, bardziej podobnego kupcowi czy dworskiemu miękkiemu urzędnikowi niż wojownika, postrach wrogów swego kraju. Znużony potarł twarz dłonią i odwrócił się do okna. 

Wiedział, że nie sprosta już swojej sławie na polu bitwy, nie zdobędzie nowych laurów aby je rzucić u stóp Pani. Wiedział też, że jego rycerze  nie będą chcieli po latach bezczynności, względnego pokoju i dobrobytu wyruszyć na wyprawę poza granice kraju jeżeli nie będzie im przewodził osobiście jak dawniej. Wiedział, że wróg tak potężny nie jest odległą groźbą i wszystkie dobre stworzenia muszą wspólnie stanąć do walki. Wiedział, że nie wróci z tej wojny żywy. Może tak będzie najlepiej. Może pora już odejść i pozwolić wykazać się młodym, a lepsza chwalebna śmierć na polu bitwy niż haniebna śmierć we własnym łożu jak jakiś podrzędny pisarzyna. Louen wezwał pokojowca.

 - Pierre, rozkarz aby stajenni przygotowali Beaquisa do wiosennego objazdu królestwa. Biorę ze sobą tylko oddział pegazów, i żadnych taborów. Wyruszamy za trzy dni. Przyślij też do mnie królewskiego skrybę z pieczęciami. Wieczorem przy wieczerzy niech się stawi komendant straży zamkowej, Hetman Koronny i Polny, oraz  Łowczy. I na trzewiki Pani, niech coś zrobią z paskami mojej zbroi, bo znów się skurczyły!

Oto dumny król Bretonni, Louen Leoncouer jak na razie dosiadający korka. Model bez zmian technicznych, zastanawiam się nad jakimiś flagami przy lancy ale nic się jeszcze nie skrystalizowało w głowie. Zdjęcia najlepsze jakie udało się wybrać :( Jestem dość zadowolona z błękitów i metalików, szczególnie, że moje stare farby się popsuły przez czas kiedy ich nie używałam i mam mocno ograniczoną paletę. I kiciuś na hełmie tez jest milusi. Miech bedzie do poprawy na samym końcu, po sklejeniu modelu, bo zawsze kończy się tym, że trzymam model za niego...